In memoriam Piet Dijkstra

Op 23 augustus 2012 overleed ons Erelid Piet Dijkstra op 92 jarige leeftijd. Hij was lid van onze vereniging van 1 januari 1990 tot oktober 2005. Hij bespeelde de BesBas, en toen het de laatste jaren wat minder met hem ging de Es-Bas.

Hij deed dat met veel passie en veel plezier. Niet alleen in het Jeugdorkest, ter ondersteuning en belangrijk voor de grondtonen, maar ook in het A-orkest. Elke dinsdagavond van 18.45 uur tot 22.15 uur.

De laatste jaren werd hij gehaald en gebracht door andere leden van onze vereniging. Maarten Koenders, Peter de Wijs en anderen namen dat steevast op zich. Piet heeft veel gedaan voor de Muziek in Heiloo. Hij was voor hij naar Caecilia kwam 23 jaren lid van onze zustervereniging Fanfare Eensgezindheid, en tijdens dat lidmaatschap was hij een 8-tal jaren Penningmeester en 12 jaar Voorzitter.

Piet is niet alleen in Heiloo lid van een Muziekvereniging geweest. Hij begon op 12 jarige leeftijd in het Friese Engwierdum op een Althoorn, werd opgeleid door een buurman, die lid was van de plaatselijke vereniging Eufonia. Daarna volgden Halleluja in Anjum, Oranje in Witmarsum, en Concordia in Exmorra.

In 1948 verhuisde hij naar de Beemster, en werd hij lid van de Kunst na Arbeid in De Rijp. In 1953 werd hij gevraagd om in te vallen bij de Beemster Fanfare. Dat wilde hij wel, maar bleef er hangen tot 1966. Hij kreeg toen een goede baan bij de Gemeente Heiloo in de Groenvoorziening. Hij had zich door allerlei cursussen opgewerkt tot een Vakman op het gebied van de Groenvoorziening. Een prestatie op zich, want de meeste cursussen deed hij in de tijd dat hij de 45 jarige leeftijd al had overschreden.

Hij woonde langere tijd in de boerderij op de Laan van Muijs in Heiloo. Toen hij met pensioen ging verhuisde hij naar de Haesackerlaan.

Het contact tussen Eensgezindheid en Caecilia was in de jaren 70 goed en er stonden allerlei dingen te gebeuren. Het Gemeentebestuur was toen ook met allerlei bezuinigingen bezig en vond dat de muziekverenigingen meer samen moesten gaan doen en zette er ook een beetje druk achter om te gaan fuseren. Er zijn toen diverse
besprekingen geweest, doch de fusie strandde echter. De meerderheid vond dat er in Heiloo naast een Harmonie ook een Fanfare moeste kunnen bestaan. Wat wel bleef waren de gezamenlijke gesprekken betreffende de opleiding aan de (toen Volks)Muziekschool. Er kwam toen een goede Hafa-opleiding van de grond.

Het contact met Eensgezindheid is langere tijd goed gebleven. Zo waren er nadien gezamenlijke concerten.
Aan het einde van de 90-er jaren ging het niet goed met Piet in relatie tot het Bestuur van Eensgezindheid en kwam het aldaar tot een breuk. Hij dacht eerst de Bas, waar hij al jaren op speelde aan de wilgen te hangen, maar dit ging mij te ver, en door ons goede contact is hij toen lid geworden van Caecilia.

Als je muzikant in hart en nieren bent dan geef je het niet zomaar op. En dat is wat Piet zo groot maakte, ook binnen onze vereniging. Hij werd vaste Basblazer in zowel het Jeugdorkest als in het A-orkest. Hij was zeer actief en blies dan de hele avond. Een enorme prestatie !

Vooral bij de Jeugd speelde hij de sterren van de hemel en werd hij liefkozend Opa Bas genoemd. Dit had te maken met het feit dat twee kleinkinderen (Arjan en Esther Boekel) in het Jeugdorkest zaten. Het was voor hem een eretitel. Hij vond het fijn om nodig te zijn voor de grondtonen en voor de versterking van het Jeugdorkest. De kinderen waren erg dol op hem. Hij werd steeds populairder binnen de vereniging en dat resulteerde op zijn 80e verjaardag in een serenade bij hem thuis. Toen hij 82 was werd Piet ook gehuldigd, hij was toen 70 jaar muzikant en kreeg, mede door zijn werkzame leven en de verdiensten in verenigingsverband, een lintje als Lid in de Orde van Oranje Nassau

In het A-orkest was hij sinds zijn komst jarenlang de vaste maat van Cees Schoutsen en Hans Klaase. 3 Bassisten, het was een weelde. Wij konden nog wat van hem leren. Na de repetities bleef hij ook vaak wat napraten, en nam hij steevast een kroketje mee voor zijn vrouw. (We mochten toen nog frituren in de Bruno).

Op 16 oktober 2005 werd er op een speciale avond afscheid van hem genomen als muzikant en als lid van het A-orkest, en werd hij Erelid van
onze vereniging. Hij bleef bij het Jeugdorkest nog een jaar doorgaan.

Hij vond het heel moeilijk om de Bas in de wilgen te hangen, maar het ging niet meer.
Ik ben altijd kontakt met Piet blijven houden, kwam regelmatig bij hem thuis, gewoon op visite of op zijn verjaardag. Later, toen het lichamelijk niet meer zo goed ging, bleef ik hem elke twee tot drie weken bezoeken. Eerst in het ziekenhuis, later in Lauwershof (Oudorp) en het laatste jaar in Oudtburgh (Bergen), waar hij verbleef. We spraken dan vaak over de muziek. Tot enkele weken geleden bleef hij mij herkennen, en probeerden we samen de muzikale aktiviteiten samen aldaar te volgen. Hij was altijd blij wanneer ik even langs kwam. We spraken dan vaak over Caecilia, of over zijn werk van voorheen in Heiloo, of als mollenvanger (want daar was hij een kei in).

Tijdens mijn laatste bezoek, begin augustus, was het voor het eerst dat hij me niet herkende, en dat was eigenlijk een beetje vreemd.
Op de dag dat ik hem weer wilde bezoeken, 22 augustus, wer ik gebeld door zijn dochter Jikke, dat het niet goed ging met Piet en dat hij stervende was. Ik heb hem toen nog bezocht en afscheid genomen.

Op 29 augustus was er een afscheidsdienst in het Crematorium in Schagen. De Bas stond naast de baar, met het Muziekstuk ‘Viva Caecilia’.
Caecilia was goed vertegenwoordigd.

Ik zal hem altijd in herinnering houden als mijn muzikale vriend.

Cees Schoutsen